Książka bardzo smutna, która totalnie mną pozamiatała i zmieniła mój sposób postrzegania świata.
Leonia w wieku piętnastu lat ulega wypadkowi samochodowemu, w wyniku którego traci wzrok. Nastolatka musi się odnaleźć w nowej i jakże trudnej sytuacji.
Praktycznie przez cały czas czytania tej książki płakałam. Jest to lektura bardzo smutna, ale równocześnie daje wiele do myślenia. Pozwala docenić to, co mamy, uzmysłowić sobie jak wszystko to, co kochamy jest kruche. Pokazuje, jak silny potrafi być człowiek w obliczu tragedii.
Historia podobno oparta na faktach. Treściwa. Niezbyt długa. Skierowana głównie do nastolatków, ale pewnie dorośli też by coś z niej wyciągnęli.
Nie będę się rozwodzić. Po prostu warto ją przeczytać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz